Nuuk, 31 augustus 2012. China heeft het oog laten vallen op de bodemschatten van Groenland, waaronder ertsen, uranium en zeldzame metalen die onmisbaar zijn in onder meer elektronische apparatuur. Het meeste moet weliswaar nog worden opgespoord, maar de potentie is volgens de deskundigen enorm.
De Chinese president Hu Jintao bracht in juni 2012, op reis naar de G20-top, een driedaags bezoek aan Denemarken. Dit land heeft weliswaar niet meer het beheer over Groenland, want sinds drie jaar is het een zelfstandig rijksdeel binnen het Deense koninkrijk. Echter buitenlandse zaken en de defensie zijn nog steeds taken die de Denen waarnemen. Wat Hin Jintao en zijn Deense ambtgenote Helle Thorning Schmidt over Groenland hebben besproken, blijft ongewis. De Chinese staatsleider geeft niet vaak een persconferentie en deed dat ook in Denemarken niet. Maar bij waarnemers is er weinig twijfel over dat
China grote belangstelling heeft voor de bodemschatten van Groenland om zijn groeiende industriële macht ook in de toekomst veilig te stellen.
Niet geheel toevallig reisde twee EU-commissarissen uit Brussel, Antonio Tajani en Andris Piebalgs, kort voor Hu Jintao’s bezoek aan Kopenhagen naar Groenland voor de ondertekening van een akkoord met het landsbestuur, waarmee is gewaarborgd dat het bedrijfsleven in de EU de toegang tot de bodem-schatten niet kwijt raakt. Ook over ijzererts, een van de meer klassieke grondstoffen beschikt Groenland. Het eerste grote Chinese mijnbouwproject daarvoor is al van start gegaan.
London Mining, ondanks zijn naam en vestigingsplaats een Chinees concern, heeft bij het landsbestuur vergunning aangevraagd voor de steenkoolwinning op een locatie 150 kilometer van de hoofdstad Nuuk. Het gaat om een project dat investeringen vergt ter waarde van een kleine twee miljard euro. Vanaf 2015 wil London Mining rond de 15 miljoen ton ijzererts per jaar gaan delven.
Over een periode van vijftien jaar ramen de Groenlanders op basis van berekeningen van het Nederlandse ingenieursadviesbureau Grontmij de opbrengsten in de vorm van belastingen en heffingen op 4,5 miljard euro.
Groenland is nu nog afhankelijk van een jaarlijkse toelage uit Kopenhagen, maar met de winning van de bodemschatten komt behalve de politieke onafhankelijkheid ook de economische zelfstandigheid binnen handbereik. De belangrijkste bron van inkomsten is naast de Deense subsidie op dit moment nog de visserij. Andere concrete Chinese grondstofwinningsprojecten in Groenland draaien om zink en koper. Daarmee zijn bedrijven bezig met de namen Ironbank Zinc en Nordic Mining. De Chinese investeerders zijn los daarvan ook bereid geld te steken in de nog zeer schaars aanwezige Groenlandse verkeersinfrastructuur, onder meer in de aanleg van luchthavens en wegen.
China is echter niet de enige die interesse heeft. Amerikaanse Britse, Zweedse en Australische mijnbouwbedrijven zijn ook
van de partij. De Australische maatschappij Greenland Minerals and Energy zet in op de winning van speciale metalen uit zeldzame grondsoorten en uranium. Deze maatschappij mikt daarbij op de medewerking van een groep investeerders uit Zuid-Korea.
Naar olie en gas in de Groenlandse wateren wordt al vele jaren gezocht, met name door de Noorse oliemaatschappij Statoil.Bron: www.refdag.nl
Op 24 oktober 2013 stemde het Groenlandse parlement met een nipte meerderheid (15-14) in met het opheffen van het decennia oude verbod op de winning van uranium en zeldzame aardmetalen. ‘We kunnen niet leven met werkloosheid en oplopende kosten voor ons dagelijks levensonderhoud, terwijl onze economie stilstaat’, motiveerde premier Aleqa Hammond het voorstel van haar regering. Het besluit kan ook geopolitieke consequenties hebben. Momenteel is de wereld grotendeels aangewezen op China als leverancier van zeldzame aardmetalen, die volop worden gebruikt voor de productie van elektronica. Bron: Trouw/ANP 25.10.2013